Chippen van een puppy

Gepubliceerd door focus op 01/04/2012 in de rubriek Natuur en Wetenschap - Huisdieren

Een wereldwijd gestandaardiseerde ISO chip (of hondenchip) maakt het tegenwoordig mogelijk om dieren elektronisch te identificeren. De chip (ter grootte van een flinke rijst-korrel) wordt via een injectienaald onder de huid van het dier ingebracht.

Rashondenpups werden tot 1998 door de Raad van Beheer op Kynologisch Gebied op een leeftijd van zes tot negen weken getatoe­eerd. Dan had ook een nestcontro­le plaats. Nu zijn de tatoeëerders omgeschoold tot 'chippers' en bren­gen zij de chips in bij de pups. Omdat de hondenchips van de Raad van Beheer speciale nummers hebben (voor rashonden), wordt dit niet door de dierenarts gedaan. Dieren­artsen chippen alleen niet-rashon­den, meestal tegelijk met de eerste vaccinatie rond de leeftijd van twaalf weken.

Hoe werkt een chip?

Een elektronisch identificatiesy­steem bestaat uit een chip (de zogeheten transponder), een afleesapparaat en een databank. De grootste landelijk opererende databank is de NDG (Nederlandse Databank Gezelschapsdieren) in Houten. Dit is een samenwerkings­verband tussen de Raad van Beheer, de Koninklijke Nederlandse Maatschappij voor Diergeneeskunde en de Stichting Registratie Gezelschapsdieren. De NDG is 24 uur per dag bereikbaar om informatie op te vragen over een bepaald transpondernummer. De ISO chip heeft een unieke identificatiecode die uit 15 cijfers bestaat. De identificatiecode

van het merk Back Home® begint met de Nederlandse landencode 528, gevolgd door twaalf cijfers.

Het grootste voordeel van elektroni­sche identificatie is de unieke code van de chip, die niet te veranderen of te wissen is. De chip bestaat uit een gesloten buisje van bio-glas, met daarin een microchipje en een spoeltje dat als antenne functio­neert. Het bio-glas zorgt ervoor dat de chip niet wordt afgestoten, maar met het weefsel vergroeit. De chip zelf doet niets: er zit geen batterijtje in. De hond zal er dus niets van merken en de levensduur van de chip is vrijwel onbegrensd. Het afleesapparaat is een zend- en ont­vangstapparaat. Het geeft een onschadelijk radiosignaal af dat de chip activeert, waarna deze 'ant­woordt' met de identificatiecode van de hond. De code verschijnt vervol­gens op het scherm van het afleesapparaat.

Voordelen van het chippen van een puppy

Een chip biedt duidelijk voordelen boven andere manieren van identi­ficatie. Zo kan een hond zijn hals­band met penning of adreskokertje gemakkelijk verliezen. Het tatoeë­ren (in het oor) was tot voor kort de gangbare methode van identificatie bij honden. Tatoeage is echter een vrij pijnlijke en tijdrovende ingreep, die bij volwassen honden meestal niet zonder verdoving kan worden uitgevoerd. Vaak vervagen tatoe­agenummers na verloop van tijd of zijn ze door haargroei in de oren niet meer (goed) leesbaar.

Het nut van registratie via chip

De meeste eigenaren laten hun huisdier identificeren en registre­ren om het in geval van vermis­sing weer snel terug te krijgen. Jaarlijks belanden duizenden weggelopen of verdwaalde hon­den en katten in het asiel. Katten komen vaak niet meer terug bij hun eigenaar, want alle exem­plaren met zwart-witte vlekjes lij­ken immers op elkaar. Honden zijn relatief vaker te identificeren. Zij hebben een iets grotere kans om bij hun oorspronkelijke eige­naar terug te komen. De meeste dierenambulances en asielen zijn inmiddels uitgerust met een afleesapparaat: een gechipt dier zal zijn eigen huis dus vrijwel zeker weer terugzien. Afgezien van het snel opsporen van ver­miste dieren, kan een goed identi­ficatiekenmerk ook gekoppeld worden aan de documenten die bij het betreffende dier horen (eigendomsbewijs, gezondheids­verklaring, vaccinatieboekje, stamboek- en verzekerings­formulier). Tenslotte is een goed sluitende identificatie van groot belang bij de aan- en verkoop van huisdieren en bij fok- en gezondheidsprogramma's.